Wyandotte kippen

Kippen hebben altijd hoog op mijn verlanglijstje gestaan. Zodra wij de ruimte zouden hebben, had ik mij voorgenomen, moesten er kippen komen. We waren nog met de verbouwing bezig, toen de kippen er al waren. Het oude kippenhok dat er stond heb ik leeggehaald, geverfd en opgeknapt. Ik had gekozen voor het ras Wyandotte omdat het een rustig ras is, goed broeds en in mooie kleurslagen. In de loop van de jaren heb ik diverse kleuren gehad. Ook heb ik er altijd wel een haan bij gehad, maar die na enkele jaren steeds vervangen. Af en toe bestel ik op marktplaats broedeieren die ik in de broedmachine leg. Wanneer ze bijna uitkomen leg ik ze onder een broedse hen, zodat ze direct een natuurlijke moeder hebben. Onder een warmtelamp kan ook, maar is toch meer gedoe. Meestal heb ik rond mei wel één of meerdere broedse hennen die de vreemde eieren meteen accepteren.

Op dit moment heb ik even geen haan, maar wel 2 kuikens. Van eieren per post komt vaak maar een klein gedeelte echt uit. Hopelijk zit er een haantje bij zodat ik eigen bevruchte eieren kan laten uitbroeden.

In het najaar en winter laat ik ze regelmatig buiten scharrelen. Omdat ze de hele tuin omploegen laat ik ze in het voorjaar niet los. Alle nieuwe en kwetsbare planten gaan er aan. In de herfst duiken ze het liefst de bosrand in. Daar zijn ze meer beschermd en kunnen ze tussen de bladeren en takjes beestjes vinden. Rond de schemering komen ze weer terug naar het hok en sluit ik goed af. Vossen en marters lusten graag een kipje, dus het hok moet ’s nachts altijd dicht.